Üstünlük Kuramı Bağlamında Musahipzade Celal’in İki Model Oyununa Analitik Bakış

• Published in: Current Perspectives in Social Sciences 2024-03, Vol.28 (1), p.32-42
• Main Authors: Aydemir, Bünyamin, Ekinci, Eren
• Format: Article
• Language: English
• Subjects: gülme; i̇stanbul efendisi; kafes arkasında; komedi; musahipzade celal; üstünlük kuramı
• ISSN: 2822-3160; 2822-3160
• DOI: 10.53487/atasobed.1454530

İnsana özgü bir davranış şekli olarak gülme, antik zamanlardan günümüze değin üzerine düşünülmüş, yorumlar yapılıp tanımlamalarla ele alınmış bir kavram olarak dikkat çeker. Özellikle Platon ve Aristoteles’ten başlamak kaydıyla günümüze kadar süregelen yorum ve değerlendirmeler arasında Bergson’un Gülme adlı kitabında ele aldığı unsurlar bu alanla ilgili yapılmış temel referanslardan başlıcası olarak bilinir. Bununla birlikte Hobbes’un gülme kavramının dört farklı özelliğinden biri olan ve “üstünlük duygusu” kavramıyla kuramsallaştırdığı üstünlük kuramının sözlü - yazılı kültürün ve kurmaca - kurmaca olmayan literatürün en önemli unsurlarından biri olduğu söylenebilir. Bu çalışmanın da üzerinde temellendiği bu kuram, üzerine gülünen şeyi (kusurlu, hatalı, yetersiz, beceriksiz vb.) dinleyen / seyreden kişide, aynı hataya düşmemenin, aynı kusuru yapmamanın verdiği gururla oluşan üstünlük duygusu’yla ortaya çıkan bir gülme türü olarak tanımlanır. Özürlerin, kusurların, beceriksizliklerin kendinde olmaması, kendi başına gelmemesi kişide aniden bir gurur halinin oluşmasına, akabinde ise gülmesine yol açar. Burada gülme, adeta alay yoluyla kazanılan bir kutlama anı gibidir. Çalışmada üstünlük kuramı doğrultusunda Musahipzade Celal’in iki oyunu üzerinden üstünlük kuramının yansıyışını betimleyici – nitel bir yöntemle ele alınmıştır. Türk tiyatrosu yazarları arasında üstünlük kuramının özellikleri doğrultusunda oyunlar kaleme alan en dikkat çekici isimlerden olan Musahipzade Celal, özellikle İstanbul Efendisi ve Kafes Arkasında adlı oyunlarında bu kuramın gerektirdiği komik üretimini bütün unsurlarıyla gerçekleştirir. Özellikle toplumsal olanı, toplumsal olan içinde ise dini kesimler ile geleneksel olanı (Osmanlı) yerginin - komiğin odak noktası haline getiren Yazar, oyunlarını üstünlük kuramına uygun bir izlekle, "alay yoluyla kazanılan bir kutlama anı"na dönüştürmeyi başarır.