Loading…

Benign joint hypermobility syndrome

Łagodny zespół nadmiernej ruchomości stawów (BJHS), zwany potocznie zespołem nadmiernej wiotkości więzadeł, jest zaliczany do niezapalnych chorób reumatycznych. Charakteryzuje się przekraczającą prawidłowy zakres amplitudą ruchu w stawach kończyn i kręgosłupa. W wieku przedszkolnym częstość występow...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Published in:Reumatologia 2014-11, Vol.52 (6), p.398-401
Main Authors: Slowinska, Iwona, Rutkowska-Sak, Lidia
Format: Article
Language:English
Subjects:
Citations: Items that this one cites
Online Access:Get full text
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
Description
Summary:Łagodny zespół nadmiernej ruchomości stawów (BJHS), zwany potocznie zespołem nadmiernej wiotkości więzadeł, jest zaliczany do niezapalnych chorób reumatycznych. Charakteryzuje się przekraczającą prawidłowy zakres amplitudą ruchu w stawach kończyn i kręgosłupa. W wieku przedszkolnym częstość występowania tego zespołu szacuje się na 2–30%, zależnie od przynależności etnicznej (częściej jest stwierdzany wśród Azjatów i Afrykańczyków), najczęściej w rodzinach obciążonych tą chorobą i częściej u dziewczynek. W pracy opisano przypadek 12-letniej dziewczynki, u której szeroka diagnostyka różnicowa nawracających objawów zapalenia stawów kolanowych z wysiękami i bólami tych stawów pozwoliła na rozpoznanie BJHS. Dziewczynka spełniała kryteria BRIGHTON, w tym 7 z 9 punktów w skali Beinghton. W leczeniu tego zespołu kluczową rolę odgrywa edukacja chorego mająca na celu wyeliminowanie nieprawidłowych ruchów oraz właściwie prowadzona rehabilitacja. Benign joint hypermobility syndrome (BJHS), commonly known as loose ligament syndrome, is a non-inflammatory rheumatic condition. It is characterised by a greater than normal range of motion of the joints of the limbs and spine. The prevalence of the syndrome in preschool-age children is estimated to be between 2% and 30%, depending on ethnic background (with higher prevalence in Asian and African populations), occurring most often in families with a history of the condition and more frequently in girls. This paper presents a case report of a 12-year-old girl. A broad differential diagnostic approach to recurrent joint inflammation with joint effusion and pain made it possible to establish a diagnosis of benign joint hypermobility syndrome. The child met the Brighton criteria; her Beighton score was 7 out of 9. Patient education aimed at eliminating abnormal joint movement and an appropriate rehabilitation programme play key roles in the treatment of BJHS.
ISSN:0034-6233
2084-9834
DOI:10.5114/reum.2014.47235