Karadeniz türkülerinde alkış

Tarihî süreç içinde yavaş yavaş yerleşerek kalıplaşan kalıp sözler; doğumdan ölüme, evlenmeden ayrılığa veya kavuşmaya kadar pek çok durum karşısında duygu ve düşünceleri ifade etmeye yarar. Alkış (dua) ve kargış (beddua); bir toplumun yıllar boyu içinde bulunduğu kültür birikiminden etkilenen, dild...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Published in:Karadeniz Araştırmaları (KaraM) 2019, Vol.16 (63), p.497-529
Main Authors: Ergönenç Akbaba,Dilek, Erbaş,Nükran
Format: Article
Language:Turkish
Subjects:
Coğrafya
Edebiyat
İktisat & İşletme & Finans
Siyasal Bilimler
Tarih
Türk Dili
Online Access:Get full text
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
Description
Summary:Tarihî süreç içinde yavaş yavaş yerleşerek kalıplaşan kalıp sözler; doğumdan ölüme, evlenmeden ayrılığa veya kavuşmaya kadar pek çok durum karşısında duygu ve düşünceleri ifade etmeye yarar. Alkış (dua) ve kargış (beddua); bir toplumun yıllar boyu içinde bulunduğu kültür birikiminden etkilenen, dildeki kalıp sözler (söz eylem, ilişki sözleri) arasında yer alan unsurlardır. Toplum hayatının bir ihtiyacı olan alkış ve kargışlar, içlerinde barındırdıkları bir çok gelenekle beraber günümüze kadar gelmeyi başarmışlardır. Alkış ve kargışlar sosyal hayatın dinamiklerini desteklemenin yanı sıra yaygın olarak kullanılışlarıyla da bize dilin gücünü ve insan üzerindeki etkisini gösteren sözlü kültür unsurlarımızdandır. Alkışın anlamı; “dua, hayır dua, kutsama, ululama, sena, övgü, yüceltme”dir. Türkülerimizde sözlü gelenek ürünlerine ait birçok örnek bulmak mümkündür. Genel olarak türkülerde alkış ve kargış örneklerine bolca rastlanır. Karadeniz Bölgesi de, atma türkü geleneğinin hâlâ yaşatıldığı bir saha olması itibariyle, bir çok türküde alkış ve kargış örneklerini içinde barındırmaktadır. Bu çalışmada Karadeniz türkülerinde yer alan alkışlar incelenmiştir.
ISSN:2536-5126
DOI:10.12787/KARAM1477