Wpływ lasera biostymulacyjnego niskoenergetycznego i ćwiczeń usprawniających na zmniejszenie dolegliwości bólowych i poprawę funkcjonalną u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych

• Published in: Pomeranian Journal of Life Sciences 2018-09, Vol.61 (4)
• Main Authors: Mosiejczuk, Hanna, Bąk, Karolina, Szylińska, Aleksandra, Ptak, Magdalena, Mikołajczyk, Anna, Lubińska, Agnieszka, Turoń, Agnieszka, Ciosek, Żaneta, Rotter, Iwona
• Format: Article
• Language: English
• ISSN: 2450-4637
• DOI: 10.21164/pomjlifesci.312

Wstęp: Choroba zwyrodnieniowa stawów jest najczęściej występującym schorzeniem stawów, przyczyniającym się do powstawania niepełnosprawności układu ruchu. Choroba dotyka przeważniestarszą część społeczeństwa, wiąże się z nią cierpienie i zmniejszenie jakości życia. Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego przyczynia się do dysfunkcji stawów o różnymnasileniu. Często wywołuje przewlekłe dolegliwości ograniczające aktywność ruchową, które mogą nawet komplikować wykonywanie czynności dnia codziennego. Laser niskoenergetycznywywiera działanie przeciwbólowe i biostymulujące na poziomie komórkowym.Celem pracy była ocena skuteczności lasera niskoenergetycznego w łagodzeniu dolegliwości bólowych i poprawie funkcjonalnej u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych.Porównano zastosowania wyłącznie laseroterapii z działaniem lasera i ćwiczeń usprawniających.Materiał i metody: Czterdziestoosobowa grupa pacjentów obojga płci, w wieku średnim 65 lat, z rozpoznaną chorobą zwyrodnieniową stawów została podzielona na dwie grupy. W grupie I (n = 20) zastosowano laseroterapię, a w grupie II (n = 20) laseroterapię i kinezyterapię. Wszyscy badani zostali poddani takiej samej dawce energii promieniowania laserowego, która wynosiła 3,0 J/cm², 10 Hz, 400 mW. W obu grupach seria wynosiła 10 zabiegów wykonywanych codziennie. Jako kryteria porównania dwóch grup przyjęto dolegliwości bólowe w skali VAS, zakresy ruchu w stawie kolanowym, siłę mięśni: czworogłowego i dwugłowego uda. Wszystkie pomiary zostały wykonane przed i po terapii.Wyniki: W obu grupach po terapii uzyskano znaczne zmniejszenie dolegliwości bólowych: I (p = 0,00009, R = 0,68); II (p = 0,00002, R = 0,86), zwiększenie zakresu ruchu zgięcia w stawie kolanowym: I (p = 0,000001; R = 0,90); II (p = 0,00002; R = 0,85), zwiększenie zakresu ruchu wyprostu w stawie kolanowym: I (p = 0,042, R = 0,87); II (p = 0,0004, R = 0,9) oraz zwiększenie siły mięśnia czworogłowego: I (p = 0,03, R = 0,77); II (p = 0,0002, R = 0,9) i dwugłowego uda: I (p = 0,04, R = 0,80); II (p = 0,0007, R = 0,91). Za wyjątkiem ruchu zgięcia w stawie kolanowym (p = 0,027; r = 0,17) w pozostałych badanych parametrach nie zaobserwowano istotnie statystycznych różnic w zastosowaniu samej laseroterapii w stosunku do połączenia laseroterapii z ćwiczeniami.Wnioski: Zastosowanie promieniowania laserowego w chorobie zwyrodnieniowej stawu kolanowego wpływa na zmniejszenie dolegliwości bólowych i poprawę stanu funkcjonalnego pacjenta. Laseroterapia skojarz