Electrochemical synthesis of electroconducting polymers/Elektrohemijska sinteza elektroprovodnih polimera

• Published in: Hemijska industrija 2014-11, Vol.68 (6), p.673
• Main Authors: Gvozdenovic, Milica M, Jugovic, Branimir Z, Stevanovic, Jasmina S, Grgur, Branimir N
• Format: Article
• Language: English
• Subjects: Chemical properties; Chemical synthesis; Conducting polymers; Electric properties; Methods; Production processes
• ISSN: 0367-598X
• DOI: 10.2298/HEMIND131122008G

Electroconducting polymers from the group of synthetic metals are extensively investigated due to numerous properties perspective in practical application. These materials may be synthesized by both chemical and electrochemical procedures. Chemical synthesis is suitable when bulk quantities of the polymer are necessary and up to date it presents dominant commercial method of producing electroconducting polymers. Nevertheless, the electrochemical synthesis has its advantages; it avoids usage of oxidants since conducting polymeric material is obtained at anode upon application of positive potential, leading to increased purity. On the other hand, since the polymer is deposited onto electrode, further electrochemical characterization is facilitated. Owing to actuality of the research in the field, this text aims to describe important aspects of electrochemical synthesis of electroconducting polymers, with special emphasis to polyaniline and polypyrrole. Keywords: electrochemical synthesis, anode, polyaniline, polypyrrole. Tradicionalno shvatanje o polimerima kao odlicnim izolatorima izmenjeno je sedamdesetih godina proslog veka kada su naucnici uspeli da sintetizuju poiliacetilen cija je provodljivost bila bliska metalnoj. Ova cinjenica ukazala je na novo svojstvo polimernih materijala i lansirala potpuno novo multidisciplinarno naucno polje, popularno nazvano, sinteticki metali. lako je danas pojmom elektroprovodnih polimera obuhvacena velika grupa jedinjenja koja su klasifikovana prema prirodi prenosioca naelektrisanja, naziv elektroprovodni polimeri se najcesce koristi u literaturi upravo za polimerne materijala iz grupe sintetickih metala koji poseduju elektronsku provodljivost kao posledicu specificnosti molekulske strukture. Pored zahteva molekulske structure, koja podrazumeva konjugovani sistem dvostrukih veza, za provodljivost elektroprovodnih polimera neophodno je dopovanje. Termin dopovanje, iako preuzet iz terminologije klasicnih neorganskih poluprovodnika, podrazumeva u mnogome drugaciji proces. Dopovanje elektroprovodnih polimera podrazumeva oksidaciju tokom koje se, u cilju odrzavanja elektroneutralnosti polimernog lanca, uvodi stehiometrijska kolicina jona (anjona). Terminom dopovanje obuhvacena je i protonacija polimernog lanca kiselinom, u slucaju polianilina, a nedavno je potvrcena i u slucaju polipirola. Kako je, na ovaj nacin, uvedena velika kolicina jona izmenjenja je polazna struktura elektroprovodnog polimera, tako da svojstva nastalog