The rich-fen vegetation of the nature reserve "Het Torfbroek" at Berg-Kampenhout (Prov. of Brabant, Belgium) [calcareous mire; waterplant and swamp areas vegetation]

In 1979, the vegetation of the calcareous mire "Het Torfbroek" at Berg-Kampenhout, 10 km NE of Brussels, has been studied using the Braun-Blanquet approach. Ten main vegetation types are distinguished which form a series from waterplant vegetation (e.g. with Potamogeton coloratus) over Sch...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Published in:Bulletin de la Société royale de botanique de Belgique 1981, Vol.114 (1), p.106-124
Main Authors: Vyvey, Q, Stieperaere, H. (Rijksuniversiteit Gent (Belgium). Leerstoel voor Morfologie, Systematiek en Ecologie van de Planten)
Format: Article
Language:English
Subjects:
Bryophytes
Grasses
Groundwater level
Herbs
Horsetails
Mowing
Plants
Scrub vegetation
Vegetation
Woodlands
Online Access:Get full text
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
Description
Summary:In 1979, the vegetation of the calcareous mire "Het Torfbroek" at Berg-Kampenhout, 10 km NE of Brussels, has been studied using the Braun-Blanquet approach. Ten main vegetation types are distinguished which form a series from waterplant vegetation (e.g. with Potamogeton coloratus) over Schoenus nigricans-Juncus subnudulosus grassland to fen-carr. Most of the vegetation is derelict with the resulting spread of tall herbs. The analysis of 6 permanent plots, in 1977, 1979 and 1980, shows that mowing reverts the succession to more species rich communities. The results are explained using recent plant strategies theory. In 1979 werd de vegetatie van het kalkmoeras "Het Torfbroek" te Berg-Kampenhout, 10 km ten NO van Brussel, bestudeerd volgens de Braun-Blanquet methode. Er werden 10 hoofdtypen onderscheiden in de vegetatie. Deze vormen een reeks van waterplantenvegetaties (vb. met Potamogeton coloratus) via Schoenus nigricans-Juncus subnodulosus grasland naar moerasbos. Deze vegetaties zijn 20 jaar lang verwaarloosd wat sterke uitbreiding van ruigtkruiden tot gevolg had. De analyse van 6 permanente kwadraten, in 1977, 1979 en 1980, toont aan dat maaibeheer de successie omkeert naar soortenrijkere gemeenschappen. De resultaten worden verklaard aan de hand van recente strategietheorie.
ISSN:0037-9557